IMF ve Türkiye'de uygulanan istikrar programları

Abstract

Türkiye 1946 yılından buyana yani yaklaşık 56 yıldır IMF ile iç içe yaşamaktadır. Ekonomik sorunlarım kendi çabalarıyla çözmeye çalışmak yerine direkt dış kaynağa başvurması, bu sonucu doğurmuştur. Fakat 2003 yılına gelinmiş olmasına rağmen halen kronik darboğazların iyileştirilmesinde bir mesafe alınamamıştır. İyileşmenin olmamasının iki ayağı vardır. Birincisi IMF'nin standart, başvuran ülkelerin sosyal yapışım dikkate almayan, genellikle yaşanan kronik ödemeler dengesi sorununu aşmak için daima geniş halk kitlelerini kemer sıkmaya zorlayan acı reçeteleri, katı kurallarının olmasıdır. IMF'yi başvuran ülkelerin büyüme, gelir bölüşümü, istihdam, sosyal refah hedefleri ilgilendirmemektedir. Ayrıca bu programlar genellikle yapılabileceklerden çok fazla şey istemektedir. İlginç olan şu ki geçen yarım yüzyıla rağmen hala bir çok ülke IMF'nin acı reçetelerine başvurmasına rağmen ödemeler dengesini kurabilmek için çaba harcamaktadır. İkincisi ise ülkenin özellikle siyasi yapısının kötü olması, hiçbir hükümetin, ekonominin iyileştirilmesini öncelikli hedefleri arasına koymayıp özellikle seçim arefelerinde yanlış politikalar uygulamalarıdır. Siyasi kadrolar, ekonomik istikrar ve büyümeyi sağlamada sürekli başarısız olmuş, halkın geleceğe yönelik tüm umutlarını ve güvensizlik duygusunu arttırmıştır. Demokrasinin yeniden yapılanma için sunduğu seçim fırsatı, ülkemizde daima gerilimli olmuş ve belirsizlikler yaratmıştır. Türkiye'nin krizden çıkabilmesi için öncelikli olarak dışa bağımlılığını azaltması gerekmektedir. Ulusal programlara dönmeli, özellikle siyasi yapısında olmak üzere bir çok alanda reformlar yapmalıdır. Türkiye'nin asıl sorunu dışarıdan para gelip gelmemesi değildir. Asıl sorunu ekonominin dışarıdan gelecek paraya çok fazla bağımlı bir hale gelmesidir.

Turkey is living together with IMF for about 56 years since 1946. This is the result of depending on the foreign sources directly rather than trying to solve the economical problems on its own. But despite the year 2003, no progress has been achieved in solving chronic bottlenecks of the economy. There are two reasons for the mistreatment. The first is the standard IMF approach which do not care about the social structure of the demanding countries and have tough rules and harsh treatments to solve the chronic payment balance problems which is generally to force large crowds to tighten the belts. IMF does not care about the development, share of income, employment and social prosperity goals of the countries. Besides, with these programs the demands are so big that they are actually impossible to fulfill. The interesting point is that a lot of countries, which had IMF's harsh treatments during the past half-century, are still trying to stabilize their payment balances. The second reason is the bad political structure of the country, no government is putting the economical development in the primary goals and all of them apply wrong politics during the election periods. Politicians have always been unsuccessful in realizing economical stability and growth and always augmented desperation and diminished confidence of the people towards the future. The election chance which is given by the democracy has always been stressful and caused awkwardness in our country. To get out of the crisis, Turkey, first of all has to reduce the foreign dependency. It has to turn back to the national programs and has to reform various fields and especially its political structure. The real problem of Turkey is not whether foreign currency is entering or not. The real problem is that the economy is too much dependent on the entrance of the foreign currency.