Comparison of two suturing techniques in tracheobronchial anastomosis following the wedge carinal resection in dogs

Abstract

Tracheobronchial resection in humans is a still problem in lung cancer invading the carina, because there is not a standard surgical procedure. This study aimed to compare postoperative complications and histopathological results of simple continuous and simple interrupted suturing techniques in tracheobronchial anastomosis following the wedge carinal resection in dogs. Twelve mongrel dogs were divided into A and B groups. Right pneumonectomy with wedge carinal resection technique was performed under general anesthesia, and then tracheobronchial resection line was sutured simple continuously in group A and simple interruptedly in group B. The dogs were checked during two months in terms of postoperative complications, and euthanized at the end of two months to evaluate tracheobronchial anastomosis lines histopathologically. No postoperative complication was encountered in group A; but, 2 dogs in group B died due to respiratory failure on postoperative 4(th) and 12(th) days. Autopsy of the dogs revealed tracheobronchial dehiscence and opening of the simple interrupted suturing line, which was considered operative technique failure of suturing. Histopathologically, the sections taken from tracheobronchial anastomosis line had similar microscopic results in both group. Statistically, Fisher's exact test was applied between groups to determine the differences with regard to postoperative complications and histopathological results. There was no statistically significant differences between the groups in postoperative complications and histopathological results. In conclusion, operative technique failure of suturing is still common in tracheobronchial anastomosis; however, taking the histopathological results of the study into consideration, it has been implied that both suturing technique can be performed in tracheobronchial anastomosis following the wedge carinal resection.

Standart bir cerrahi prosedür olmadığından dolayı insanlarda karinaya yayılmış akciğer kanserlerinde trakeobronşiyal rezeksiyon hala problemdir. Bu çalışma köpeklerde kama karinal rezeksiyon sonrası trakeobronşiyal anastomozda basit sürekli ve basit ayrı dikiş tekniklerinin postoperatif komplikasyon ve histopatolojik bulgularını karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Oniki melez köpek A ve B gruplarına ayrıldı. Kama karinal rezeksiyon tekniği ile genel anestezi altında sağ pnömonektomi yapıldı ve sonrasında trakeobronşiyal rezeksiyon hattı grup A’da basit sürekli ve grup B’de basit ayrı olarak dikildi. Köpekler postoperatif komplikasyonlar bakımından iki ay boyunca kontrol edildi ve ikinci ayın sonunda trakeobronşiyal anastomoz hattını histopatolojik olarak değerlendirmek için ötenazi edildi. Grup A’da postoperatif komplikasyon görülmedi ancak grup B’de 2 köpek postoperatif 4 ve 12. günlerde solunum yetmezliğinden dolayı öldü. Köpeklerin otopsisi trakeobronşiyal dikiş hattında bozulma ve dikiş uygulamasının operatif teknik başarısızlığı olarak düşünülen basit ayrı dikiş uygulanan hattın açıklığını ortaya çıkardı. Histopatolojik olarak, trakeobronşiyal anastomoz hattından alınan kesitler her iki grupta benzer mikroskopik bulguları gösterdi. İstatistik olarak, postoperatif komplikasyon ve histopatolojik bulgular yönünden gruplar arasındaki farklılıkları belirlemek için Fisher’in kesin testi uygulandı. Postoperatif komplikasyon ve histopatolojik bulgularda gruplar arasında istatistik olarak önemli farklılık bulunmadı. Sonuç olarak dikiş uygulamasının operatif teknik başarısızlığı trakeobronşiyal anastomozda hala yaygındır. Ancak, çalışmanın histopatolojik bulguları göz önüne alındığında kama karinal rezeksiyon sonrası trakeobronşiyal anastomozda her iki dikiş tekniğin kullanılabileceği kanısına varıldı.