Sezai Karakoç’un siyasi düşüncesi

Abstract

XX. yüzyıl İslamcılık düşüncesi içinde Sezai Karakoç, yazdığı kitaplarıyla, şiirleriyle, kurduğu parti ile, kısaca düşünce ve hareketi ile ayrı bir yere sahiptir. O, İslam medeniyeti kavramıyla düşüncesini temellendirir ve bu temel üzerine Diriliş kavramını bina eder. İslam medeniyeti kavramsallaştırmasının ardında ise hakikat ile kurduğu ilişki merkezdedir. Bu bağlamda İslam medeniyeti, ilk insandan itibaren merkezinde Peygamberlerin olduğu toplumsallığın adıdır. Tarih boyunca görünen, zaman ve mekânla mukayyet medeniyetler, Hakikat Medeniyeti dediği idealin iyi ya da kötü açılımlarını temsil eder. Bu bağlamda İslam medeniyeti Hakikat’in ana damarı, diğer medeniyetlerse İslam medeniyetinin farklı seviyelerdeki açılımlarıdır. Sezai Karakoç, modern zamanlarla beraber insanlığın içine düştüğü krizi vahiyden, dolayısıyla İslam medeniyetinin kuruculuğundan mahrum kalmakla açıklar. Kısaca vahyin yokluğunu, insanın Rabbini ve Peygamberini kaybetmesini Yitik Cennet olarak kavramsallaştırır. Yitik Cennet aynı zamanda, Karakoç’un kendi tarih felsefesinin de kurucu kavramlarındandır. Karakoç, hareketinin merkezine ise diriliş kavramını alır. Dirilmenin başlangıcı direnmektir. Direniş ve diriliş politik hareketinin iki kurucu kavramıdır. Direnmek modern insanın saran ontolojik krizden kurtulmaya, dirilmek ise temizlenmiş insanı vahiy ile yeniden canlandırmaya matuftur. Politik düşüncesinin meyvesini siyasi parti olarak görür. Düşünce ve hareketi ile Karakoç, Romantizm ve Varoluşçuluk ile temasını kaybetmeden, İslam siyasal düşüncesinde “ihya” görüşünün modern bir açılımını yapar.

Sezai Karakoç has a special place with his books, poems, the parties he founded, in short, with his thoughts and political action, in Islamic thought in Turkey. He bases his thought with the concept of Islamic civilization and builds the concept of Resurrection on this basis. Behind the conceptualization of Islamic civilization, the relationship it establishes with truth is at the center. In this context, Islamic civilization is the name of the community, in which the Prophets have been in the center since the first human being. Civilizations that have been seen throughout history, corresponding to time and space, represent the good or bad of the Civilization of Truth ideal. In this context, Islamic civilization is the main road of Truth, and other civilizations are expansions of Islamic civilization at different levels. Sezai Karakoç explains the crisis that humanity has fallen into with modern times by being deprived of revelation and therefore Islamic civilization. In short, he conceptualizes the absence of revelation, the loss of man's Lord and Prophet, as Paradise Lost. The Lost Paradise is also one of the founding concepts of Karakoç's own philosophy of history. Karakoç takes the concept of resurrection at the center of his political movement. The beginning of resurrection is resistance. Resistance and resurrection are the two founding concepts of his political movement. Resisting is aimed at getting rid of the ontological crisis that surrounds modern man, and resurrection is about reviving the cleaned human with revelation. He sees his political party as a fruit of his political thinking. With his thought and movement, Karakoç makes a modern expansion of the "revival" view in Islamic political thought, without losing touch with Romanticism and Existentialism