Merkezi ve periferik olarak verilen CDP-kolinin serum nesfatin-1 düzeylerine etkisi

Abstract

Obezite, son yıllarda sıklığı giderek artan bir sağlık sorunu haline gelmiştir. Bu nedenle iştah ve beslenme kontrolü ile ilgili çalışmalar önem kazanmıştır. CDP-kolinin, iştahla ilgili önemli peptidlerden leptin ve ghrelin düzeylerini etkilediği önceki çalışmalarda gözlemlenmiştir. İlacın kronik kullanımda iştahı baskıladığı da bilinmektedir. Nesfatin-1'in de, yeni tanımlanan ve anoreksijenik özellikte endojen bir peptid olduğu bilindiği için, CDP-kolinin merkezi ve/veya periferik mekanizmaları uyararak dolaşımdaki nesfatin-1 düzeylerini etkileyebileceği öngörülmüştür. Çalışmada, Wistar Albino türü tok-aç dişi ve erkek sıçanlar kullanıldı. CDP-kolin, intraserebroventriküler (0,25 μmol /5 μl, 0.50 μmol /5 μl ve 1 μmol /5 μl) veya intravenöz (50 mg/kg, 100 mg/kg ve 250 mg/kg) yolla verildi. Farklı zaman aralıklarında alınan kan örneklerindeki nesfatin-1 miktarları ölçüldü. Tok dişi sıçanlarda intravenöz yolla verilen CDP-kolin, nesfatin-1 düzeylerini istatistiksel açıdan anlamlı olarak etkilemediğinden, aç dişi sıçanlara intravenöz yoldan ilaç verilmedi. Cinsiyet farkının etkisini görmek amacıyla, aç erkek hayvanlara da intraserebroventriküler olarak etkin doz denendi. Tok dişi hayvanlarda, intraserebroventriküler verilen CDP-kolin, serum nesfatin-1 düzeylerinde artış yönünde etki gösterirken, intravenöz yolla verildiğinde etkisinde istatistiksel açıdan anlamlılık saptanamamıştır. Aç dişi hayvanlara intraserebroventriküler yoldan verilen CDP-kolin ise, serum nesfatin-1 düzeylerini düşürmüştür. Aç erkek hayvanlarda da benzer sonuçlar elde edilmiştir. Sonuç olarak, çalışmamızdan elde edilen bulgular, intraserebroventriküler yoldan verilen CDP-kolinin, nesfatin-1 düzeylerini etkilediğini, bu etkinin ne yönde olacağını açlık ve tokluk koşullarının belirlediğini ortaya koymuştur. İlaçla ilgili elde edilen sonuçların, obezite tedavisi ile ilgili yapılacak diğer çalışmalara ışık tutacağını düşünüyoruz.

Obesity has become a health problem with increasing incidence every other year. Hence, studies on appetite and nutrition control have gained considerable importance. It has been observed in previous studies that CDP-choline affects levels of leptin and ghrelin, the appetite-related peptides. That CDP-choline suppresses the appetite when used chronically is also known. Since the recently defined nesfatin-1 has been shown to act as an endogenous anorexigenic peptide, it has been suggested that CDP-choline may affect nesfatin-1 levels by activating central and/or peripheral mechanisms. Satiated (well-fed) or fasting female and male Wistar Albino rats were used in the present study. CDP-choline was administered by intracerebroventricular (0,25 μmol/5 μl, 0.50 μmol/5 μl and 1 μmol/5 μl) and intravenous (50 mg/kg, 100 mg/kg and 250 mg/kg) route. Nesfatin-1 levels were analyzed in blood samples drawn in different time points. Since intravenous administration of CDP-choline did not affect nesfatin-1 levels in satiated female rats, it was not administered via intravenous route to fasting female rats. In order to examine the sex difference, fasting male rats received CDP-choline's effective dose via intracerebroventricular route. CDP-choline administration to satiated female rats increased serum nesfatin-1 levels following intracerebroventricular, but not intravenous administration. On the other hand, intracerebroventricular administration of CDP-choline decreased serum nesfatin-1 levels in fasting female rats. Similar outcomes were observed in fasting male rats. In conclusion, our study shows that intracerebroventricular administration of CDP-choline affects serum nesfatin-1 levels and the mode of its effect depends on hunger-satiety conditions. We believe that the outcomes of the present study about the medicine will shed light on future studies targeting obesity.