Yaşar Kemal’in romanlarında saz şairleri

Abstract

Yaşar Kemal’in romanlarında sözlü gelenek ürünleri çağdaş bir yazarın kaleminden başarıyla bir edebiyat eserine dönüştürülmektedir. Folklorik unsurların yazarın romanlarını besleyen kaynaklar olduğu bilinmektedir. Saz şairlerinin, ağıtçıların ve dengbejlerin bunlar arasında önemli bir yer tuttuğunu, romandaki tiplerin halk şairlerine önem verdiğini, onlara benzeme çabası içine girdiklerini öyle ki, soylarını mutlaka ünlü bir âşığa dayandırmak istediklerini eserlerde sıklıkla görmekteyiz.

Yaşar Kemal as a modern author reconstructs favourably the artifacts of oral tradition into a work of literature. It is a known fact that folkloric culture is the main source from which the author gets his own sustenance. Such facts can be observed repeatedly in his novels as those minstrels, wailers and epic poets’ taking an important amount in his works besides the types of his novels consider the minstrels. The types so strive for looking like the minstrels that they deserve their lineage onto a famous minstrel.