Otolog auriküler konkal kıkırdağın sırt sırta ve yüz yüze yerleştirme yöntemlerinin burun tip ogmentasyonundaki klinik sonuçlarının retrospektif karşılaştırılması

Abstract

Burun tip ogmentasyonunda birçok farklı yöntem kullanılmaktadır. Bunlar arasında en sık kullanılan aurikula ve kostadan alınan otolog kıkırdaklardır. Çalışmamızın amacı; iki farklı yöntemle otolog auriküler konkal kıkırdak ile burun tip ogmentasyon cerrahisi yapılan hastaların objektif test sonuçlarını ve subjektif verilerini retrospektif olarak inceleyerek aralarında fark olup olmadığını ortaya koymaktır. Bu sayede sonraki uygulamalarda seçilecek rekonstrüksiyon yöntemi konusunda uygulama yöntemlerine katkı sağlamayı amaçlamaktayız. Çalışmamız, retrospektif olarak Temmuz 2013 - Şubat 2014 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı' nda nazal tip ogmentasyon cerrahisi yapılan 21 hastanın verileriyle gerçekleştirildi. Hastaların 11' i kadın, 10' u erkek olup, bu hastaların 10' una alınan otolog auriküler konkal kıkırdağın konkav yüzlerinin birbirine dikilerek uygulandığı yüz yüze(YY) yöntemle, 11' ine ise alınan kıkırdağın konveks yüzlerinin birbirine dikilerek uygulandığı sırt sırta(SS) yöntemle nazal ogmentasyon cerrahisi yapılmıştı. Bahsedilen dönemde tarafımıza başvuran 26 hastaya bu cerrahi planlanmasına rağmen 3 hasta peroperatif gereklilik kalmadığı için, 1 hasta postoperatif kontrolüne gelmediği için, 1 hasta da operasyonunu iptal ettirdiği için preoperatif değerlendirmeleri yapıldığı halde çalışma dışı bırakılmıştır. Hastaların tamamı preoperatif, postoperatif 1. ay ve postoperatif 6. ayda burun tıkanıklığı şikayet değerlendirme formunu(NOSE) doldurdu ve hastaların tamamına aynı dönemlerde akustik rinometri ve rinomanometri testleri uygulandı. Bu anket ve test sonuçları aracılığıyla preoperatif ile postoperatif dönemler arasındaki ve her iki teknik arasındaki farklar incelendi. Her iki gruptaki hastaların kendi içindeki preoperatif ve postoperatif 1.ay ile postoperatif 6.aydaki burun semptom skorunda istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar saptanırken, iki teknik arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Rinometrik / rinomanometrik bulgulara bakıldığında ise her iki grupta da hemen hemen tüm değerlerde cerrahi sonrası düzelme izlendi. Yüz yüze(YY) yöntemin uygulandığı grupta preoperatif ile postoperatif 6. aydaki LMCA-1(sol middle cross-sectional area) düzeyinde(p=0,02) ve sırt sırta yöntemin uygulandğı grupta yine preoperatif ile postoperatif 6.aydaki LMCA-1 düzeyinde(p=0,02) ve preoperatif ile postopertif 1.aydaki RV-1(sağ volüm) düzeyinde(p=0,03) istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. Ancak postoperatif elde edilen gerek rinometrik gerekse rinomanometrik bulgularda iki yöntem arasında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmemiştir. Sonuç olarak; otolog auriküler konkal kıkırdak kaynaklı sırt sırta veya yüz yüze yöntemle burun cerrahisi yapılan hastalarda cerrahi sonrası dönemde hem objektif testlerde hem de subjektif yakınmalarda belirgin düzelme gözlenirken, istatistiksel olarak iki yöntem arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır.

There are many different materials used in nasal tip augmentation surgery. Among these materials, autologous auricular and costal cartilages are mostly used. The aim of this retrospective study was to compare the objective and subjective findings between patients who underwent nasal tip augmentation surgery via two different methods using autologous auricular conchal cartilage. Furthermore, we aimed to make contribution to new reconstruction methods in nasal tip augmentation surgery. his study included the data of 21 patients who underwent nasal tip augmentation surgery between July 2013 – February 2014 at Uludag University, Otolaryngology Department. Among these patients, eleven were female and ten were male. Face to face procedure in which concave sides of autologous auricular conchal cartilage sutured to each other, was used in ten patients. Back to back procedure in which convex sides of autologous auricular conchal cartilage sutured to each other, was used in eleven patients. Although this surgery was planned with 26 patients, three patients excluded from the study because conchal cartilage harvesting was not required peroperatively. One patient did not comply postoperative follow-up and one patient abandoned the surgery. All patients were assessed via nose obstruction symptom evaluation scale(NOSE) and via acoustic rhinometry and rhinomanometry simultaneously at preoperative and postoperative 1st and 6th months. The results of survey and objective measures were compared between preoperative and postoperative periods for both procedures. There were statistical significances between preoperative and postoperative 1st and 6th months symptom scores in both patient groups but no significance inbetween two different methods. Rhinometric and rhinomanometric findings showed improvements at almost all measures in both groups following surgery. We found significant differences between LMCA-1s(left middle cross-sectional area-1) at preoperative and postoperative 6th month in both face to face and back to back groups(p=0.02 for both). Furthermore, there was significant difference(p=0.03) between preoperative and postoperative 1st month RV-1(right volume) in back to back group. However, there were no statistically significant differences between two procedures with regard to rhinometric or rhinomanometric measures postoperatively. In conclusion, although there were significant improvements in both objective tests and subjective complaints in patients who underwent nasal tip surgery with either face to face(FF) or back to back(BB) procedure using autologous auricular conchal cartilage, there was no difference inbetween these two procedures.