Sirotik hastalarda intravenöz glikoz tolerans testi ile insülin direncinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışma sirotik hastalarda glikoz intoleransı ve beraberinde hiperinsülineminin varlığı ile kendini gösteren insülin direncinin gösterilmesi amacıyla yapıldı. Hiperinsülinemiden sorumlu olabilecek insülin salınımındaki artışı, hepatik insülin yıkılımını değerlendirmeye çalıştık. Bu amaçla 20 sirotik hastadan plazma bazal glikoz, insülin ve Cpeptid değerlerinin tespit edilmesini takiben 0,5gr/kg intravenöz glikoz infüzyonu sonrasında 1,3,5,10,10,30,45,60,90,120,180. dakikalarda glikoz, insülin ve C peptid değerlerini tespit etmek üzere kan örneği aldık. Plazma insülin ve glikoz eğrileri altında kalan alanları hesaplayarak insülin salınımı ve glikoz tüketimini, bazal Cpeptid/insülin oranını kullanarak sirotik hastalarda insülin yıkılımını değerlendirmeyi amaçladık. Plazma bazal gIikoz, InsüIin, C peptid değerlerinde kontrol grubu ile fark tespit edilmezken 20 dakikadan itibaren sirotik hastalarda glikoz değerlerinde anlamlı yükselme ile birlikte glikoz intoleransı tespit edildi. Sirotik hastalarda IVGTT boyunca hiperinsülinemi tespit edilmezken C peptid değerlerinde 45. dakikadan itibaren anlamlı yükselme gözlendi. Bazal C peptid/insülin değerlerinde kontrol grubu ile fark tespit edilmemesi sirotik hastalarda insülin yıkılımında azalma olmadığını düşündürdü. Glikoz eğrisi altında kalan alanın sirotik hastalarda daha fazla hesap edilmesi glikoz kullanımının azaldığını ve insülin direncinin varlığını düşündürmektedir. Diğer yandan ilk faz (ilk 5 dakika) ve tüm test boyunca insülin eğrisi altında kalan alanda kontrol grubu ile fark tespit edilmemesi insülin salınımının ilk fazda ve test boyunca artmadığını düşündürmektedir. Bu bulgular ışığında, çalışmaya alınan sirotik hastalarda glikoz intoleransını ve beraberinde glikoz kullanımının azalması ile kendini gösteren İnsülin direncinin olduğu sonucuna varıldı.