Development and control of the varroa (varroa destructor) ın honey bee (apis mellifera.) colonıes and effects on the colony productıvıty

Abstract

This study was carried out to determine the rate of Varroa (varroa destructor) infestation of both brood and adult honeybees (Apis mellifera anatoliaca), struggle with it and effect on the productivity of the colonies. The rate of varroa infestation, on 15 honeybee colonies in three apiaries, was investigated both at the beginning of the study and during the control period (every 24 days on worker bees, within closed worker and drone brood cells). Varroa infestation rate has continually increased in all groups until the first chemical treatment (26 july 2004). Following chemical treatment, infestation level of Varroa has clearly decreased. Until the second chemical application (25th October 2004), Varroa infestation level kept increasing on adult worker bees, within closed worker and drone brood cells. After the second chemical application, Varroa infestation rate has decreased remarkably in all experimental colonies. The average rate of varroa infestation in drone brood cells (24.14% in group I, 59.08% in group II, 81.72% in group III ) was found higher than both in Worker brood cells (1.44% in group I, 3.52% in group II, 4.76% in group III) and on adult worker bees (8.88% in group I, 12.54% in group II, 17.32% in group III). The number of Varroa has reached the maximum level after the number of drone cells were the highest. Level of varroa infestation had a negative effect on population growt and honey production of the colonies. Much infested colonies (Group II and III) had lower adult bee populations (10.16±0.46 and 10.10±0.47 number frame/colony) and produced less honey(24.20±2.68 and 26.20±3.70 kg/colony) than Less infested (Group I). colonies (12.80±0.47 number frame adult vorkerbees/colony, and 34.20±8.83 kg/colony honey).

Bu çalışma hem yavru hem de ergin bal arılarında (Apis mellifera) varroa (varroa destructor) bulaşıklık oranını, yapılan mücadelenin etkinliğini ve kolonilerin verimliliğine etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Hem çalışma başlangıcında hem de çalışma süresince 24 günlük periodlarla üç arılıktan 15 arı kolonisinde (ergin arılarda, işçi arı gözlerinde ve erkek arı gözlerinde) varroa bulaşıklık oranları belirlendi. İlk ilaç uygulamasına (26 Temmuz 2004) kadar tüm gruplarda varroa bulaşıklık oranı sürekli olarak artış, ilaç uygulamasını takiben ise ani bir düşüş eğilimi göstermiştir. İkinci ilaç uygulamasına (25 Ekim 2004) kadar gerek işçi arı üzerindeki gerekse işçi arı ve erkek arı gözlerindeki pupalar üzererindeki varroa miktarı yine sürekli bir artış göstermiştir. Tüm gruplarda, erkek arı gözlerindeki ortalama varroa bulaşıklığının (grup I’de %24.14, group II’de %59.08 ve group III’te %81.72) hem işçi arı gözlerindeki varroa bulaşıklığından (grup I’de %1.44, grup II’de %3.52 ve grup III’te %4.76) hem de işçi arılar üzerindeki varroa bulaşıklığından (grup I’de %8.88, grup II’de ,%12.54 ve grup III’te %17.32) daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Tüm kolonilerde erkek arı gözlerinin artmasıyla birlikte varroa bulaşıklık oranı da artmış, erkek arı gözlerinin maksimum olduğu dönemden sonraki dönem ise varroa oranı da maksimum olmuştur. Varroa bulaşıklık oranı kolonilerin işçi arı populasyonunu ve bal verimini olumsuz etkilemiştir. Varroa bulaşıklığı yüksek olan kolonilerin (Grup II and III) ergin arı gelişimi (10.16±0.46 ve 10.10±0.47 adet arılı çerçeve /coloni) ve bal verimi (24.20±2.68 and 26.20±3.70 kg/coloni) varroa bulaşıklığı düşük olan kolonilerin(Grup I) ergin arı gelişiminden (12.80±0.47 adet arılı çerçeve /coloni) ve bal veriminden (34.20±8.83 kg/coloni) daha düşük olmuştur.