Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/11452/13398
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorKovanlıkaya, Aliye Karabük-
dc.date.accessioned2020-10-21T07:10:10Z-
dc.date.available2020-10-21T07:10:10Z-
dc.date.issued2018-10-30-
dc.identifier.citationKovanlıkaya, A. K. (2018). "Descartes ve brentano: Ruhsal fenomenlerin tasnifi". Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 31, 299-320.tr_TR
dc.identifier.issn2645-8950-
dc.identifier.urihttps://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/570117-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11452/13398-
dc.description.abstractDescartes düşünme tarzlarını genel olarak idrak etme ve murat etme olmak üzere tasnif eder. Arzulama ve kaçınma ile hüküm vermeyi murat etme başlığı altına yerleştirir ve idrak etmeden kesin olarak ayırır. Brentano kendi çağdaşlarının Descartes’ın tasnifinden ilham alarak geliştirdikleri görüşleri reddetmeye çalışır ve tasnifi yanlış anladıklarını öne sürer. Descartes’ın metinlerinde konuyla ilgili olarak yer alan ifadeleri, hükmetme ile murat etme arasındaki bağlantıyı zayıflatacak şekilde yorumlar. Bunu yapmasının nedeni doğruyu da tıpkı yanlış gibi hükümde bulması, hükmetmenin iradenin fiili olmadığını öne sürerek, doğru ile yanlışın iradeye bağlı olmasının önüne geçmeye çalışmasıdır. Bu yazıda Brentano’nun, Descartes’ın idrak ile hükmetmeyi karşı çıkılamayacak açıklıkta ayıran ifadelerini bir yana bırakıp, kendi konumunu Descartes’a mümkün olduğunca yaklaştırmak için, hükmetme ile diğer iradi faaliyetler arasındaki farkı nasıl yorumlamaya çalıştığını ve kendi yönelimsel bilinç anlayışından kaynaklanan bu yorumun Descartes’a tamamen aykırı olduğunu göstermeye çalışacağız.tr_TR
dc.description.abstractDescartes classifies the modes of thinking generally as understanding and willing. He considers desire, aversion and judgement under willing and as such he distinguishes them sharply from understanding. Brentano tries to refute some of his contemporaries’ views which have as basis Descartes’ classification. For this aim, he asserts that these views depend upon a misunderstanding of Descartes’ related texts. He interprets these texts in a way to loosen the relation between judging and willing. The reason behind this attempt is Brentano’s own conception of truth according to which truth, as well as falsehood, is in judgements. His aim in trying to establish his thesis that judging is not to be seen as an act of will is to prevent himself from falling a position which would relate truth and falsehood to will rather than understanding. In this paper, we aim to show that Brentano tries to disregard Descartes’ view which clearly distinguishes understanding and judging, and to explain how he interprets the distinction between judging and other acts of will in a way to make his own position closer to that of Descartes in so far as he can and how this interpretation which spring from his own intentional conception of consciousness is in complete opposition to that of Descartes.en_US
dc.language.isotrtr_TR
dc.publisherUludağ Üniversitesitr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.rightsAtıf 4.0 Uluslararasıtr_TR
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by/4.0/*
dc.subjectDescartesen_US
dc.subjectBrentanoen_US
dc.subjectBilinçtr_TR
dc.subjectHükümtr_TR
dc.subjectDoğruluktr_TR
dc.subjectConsciousnessen_US
dc.subjectJudgmenten_US
dc.subjectTruthen_US
dc.titleDescartes ve brentano: Ruhsal fenomenlerin tasnifitr_TR
dc.title.alternativeDescartes and brentano: On the classification of mental phenemonaen_US
dc.typeArticleen_US
dc.relation.publicationcategoryMakale - Uluslararası Hakemli Dergitr_TR
dc.identifier.startpage299tr_TR
dc.identifier.endpage320tr_TR
dc.identifier.issue31tr_TR
dc.relation.journalKaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisitr_TR
Appears in Collections:2018 Sayı 31

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
2018_31_16.pdf467.31 kBAdobe PDFThumbnail
View/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons