Bursa ili içerisinde acil serviste çalışmakta olan hekimlerin sosyodemografik özellikleri ve depresyon olasılığının saptanması

Abstract

Bu çalışma acil servis hekimleri arasında Bursa ilindeki kamu hastanelerinde planlanmıştır. Bu kapsamda 120 pratisyen hekim, 56 asistan hekim ve 35 uzman hekim olmak üzere toplam 211 hekime ulaşılmış ve oluşturulmuş olan anket formunu doldurmaları istenmiştir. Araştırmaya dahil edilmede klinik uygunluğu sağlayan hekimlerin tamamen gönüllülük esası baz alınmıştır. Çalışmaya katılmak istemeyen hekimler örneklem dahiline alınmamıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre hekimlerin %47.39'u minimal, %29.86'sı hafif, %19.91'i orta ve %2.84'ü şiddetli düzeyde depresyon olasılığına sahipti. Araştırmada acil servisteki göreve göre depresyon düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık görüldü. Bununla birlikte meslekteki çalışma süresine göre de depresyon düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık görüldü. Buna göre 1 yıldan az mesleki tecrübeye sahip olgularda %54.2'si minimal, %37.5'i hafif, %4.2'si orta ve %4.2'si şiddetli düzeyde depresyon olasılığı saptandı. 11 yıl ve üzeri olguların %76.9'u minimal, %15.4'ü hafif, %7.7'si orta düzeyde depresyon olasılığına sahipti. Çalışmamıza göre gelir seviyesine ilişkin yeterlik algısı hekimlerin depresyon düzeyinde anlamlı farklılık yaratan bir diğer unsurdu. Son olarak yapılan işten duyulan memuniyet durumuna göre depresyon düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık görüldü. Sonuç olarak; Bursa ili içerisinde çalışmakta olan acil servis hekimlerinin depresyon düzeylerinin, sosyodemografik özelliklerine göre değerlendirilmesinin hedeflendiği çalışmamızda, acil servis hekimlerimizin depresyon olasılığında mesleki tecrübe, gelir düzeyi ve yapılan işten duyulan memnuniyetin önemli faktörler olduğu belirlendi.

Assessing the Sociodemographic Characteristics and the Probability of Depression of Doctors Working in Emergency Services in Bursa. This study was planned among public hospitals in Bursa province among the emergency service doctors. Within this scope, a total of 211 medicines, 120 practitioners, 56 resident doctors and 35 specialist doctors were reached and filled out the questionnaire form. The resident doctors who provided clinical compliance without being included in the survey were based on voluntary basis. Doctors who did not want to participate in the study were not included in the sample. According to findings obtained from the study, 47.39% of the doctors were mild, 29.86% were mild, 19.91% were moderate and 2.84% had severe depression possibility. There was, however, a significant difference in depression levels according to the duration of work in the profession. According to this, 54.2% of the cases with less than 1 year of professional experience had mimimal, 37.5% of mild, 4.2% of moderate and 4.2% of severe depression whereas in 11 years and above group;76.9% of the cases had minimal, 15.4% had mild and 7.7% had moderate depression possibility. The level of income was another factor that made a meaningful difference from the depression level of the doctors. Finally, there was a significant difference between the levels of depression according to the state of affirmation of the work done. In conclusion; In our study in which the evaluation of the depression levels of the emergency doctors working in Bursa province according to their sociodemographic characteristics was aimed, it was determined that the emotional experience, income level and satisfaction with the work done were important factors in the depression probability of our emergency doctors.